Thailand 2015 - Dag 12 - Cha-Am / Chumpon

Vanmorgen waren we al vroeg wakker vanwege het licht en het bed. De laatste dagen slapen we steeds in een twee persoons bed en Devinho was behoorlijk onrustig. 06:15, maar ik was te moe om al wakker te blijven en dus heb ik ook tegen Devinho gezegd dat hij weer moest gaan slapen. Daarna waren we om 08:00 wakker.
Ik was me bed nog niet uit of hij had zijn zwembroek al aangetrokken. Ik heb hem ingesmeerd en toen moest hij toch echt een half uurtje wachtten tot het goed was ingetrokken . Om 08:45 er in gesprongen, samen met mij. Best lekker zo'n ochtend duik!
Het water was al heerlijk warm en ik heb een paar baantjes getrokken. Er was ook een soort van bubbelbad met bankjes en harde stralen in je rug, deze kon je qua kracht zelf regelen en waren precies op het plekje op mijn onderrug waar ik last had. Perfect dus!

Ik ben er zelf na een uurtje uitgegaan en ben gaan douchen. De douche hier is echt de lekkerste ever in Thailand. Grote douchekop en veel kracht. Goed warm en temperatuur vast. We hadden zelfs een privé buiten douch met muurtje eromheen. Op zich een prima villa dus met mooi uitzicht vanaf het terras en het zwembad. Dus voor een relax dagje is het hier prima!
Ik heb Devinho om 10:10 uit het zwembad geroepen en hem ook onder de douche gegooid. De koffers gepakt en om 10:20 richting receptie gelopen. De trein zou namelijk om 11:18 vertrekken en je weet natuurlijk niet hoe lang het duurt voordat je hier een taxi hebt... Alles ging gelukkig voorspoedig want achteraf had ik het toch best strak gepland...
Bij de receptie de vertaal app erbij gepakt. Taxi treinstation vertaald en er werd geknikt en naar boven geschreeuwd. Dezelfde aardige jongen, die ons gister ook netjes wegbracht en op de verkeerde plek af had gezet en niet meer was komen ophalen, kwam naar beneden. Hij keek onzeker. Ik had hem gister nog niet betaald omdat we dat op de terug weg zouden doen nadat hij ons had opgehaald, maar ja, dat was er nooit van gekomen!
Ik probeerde hem in het Engels te vertellen dat hij het geld van gister ook nog kreeg. Je zag aan alles, zijn houding en hoe hij zich gedroeg, dat hij alles goed bedoelde. Een lieve, eerlijke jongen die gewoon geen Engels spreekt en het daardoor verkeerd deed. Wie weet heeft hij er wel wakker van gelegen vannacht. Ik zag een stukje schaamte maar probeerde hem op z'n gemak te stellen dat t wel goed zat.
In de vertaal app typte ik "treinstation". Dit keer mocht het, hoe lief hij ook is, namelijk niet mis gaan. De trein naar Chumpon vertrekt 3x per dag. Één om 19:42, die om 0:42 aankomt. Niet handig dus. Één 11:18, die wij moesten hebben, geplande aankomst: 16:55. En de laatste om 22:46 die om 03:47 snachts aankomt in Chumpon.
Gelukkig reed hij in één keer goed en waren we om ff voor 11en op het station. Ruim op tijd. Ik vroeg hem in Thai, via de vertaal app, wat het totaal was van de twee ritjes. 200 baht zei hij. Maar dat is niet realistisch. Hij heeft 2x, of eigenlijk 4x 12 kilometer gereden, minimaal 400thb zou normaal zijn hier. Ik vroeg dus nog; gister ook he? Ja 200thb zei hij. Hij typte het in. Misschien voelde hij zich schuldig of iets maar dit zou ik die jongen niet aandoen. We besparen vandaag veel op de trein reis en jij deed zo zijn best. Ik gaf hem 500 en hij schudde nee. Ik schudde ja en gebaarde dat hij het moest houden. Keep it, keep it, it's ok! Zei ik met een glimlach.
Ik heb nog nooit zo'n dankbaar persoon gezien. Hij stopte het geld weg, keek me in de ogen aan en deed zijn best met een mooie, diepe wai.
Rende vervolgens naar buiten om onze (schuif)deur open te doen die ik weer dicht liet glijden terwijl Devinho er nog in zat. Hij was al bezig de koffers te pakken maar nog voordat ik ook maar iets kon doen stond hij de deur alweer tegen te houden en hielp Dev met uitstappen.
Hij bedankte nogmaals en zei gedag.

Op het trein station het loketje opgezocht, waar de, laten we hem "perronbeheerder" noemen, net wat met stift op een whiteboard schreef. "Delay" stond er... Eh nee he! 30 minuten.... De trein zou in plaats van 11:18 om 11:50 komen. We kochten kaartjes, 80 baht! Bijna 6 uur durende reis... En namen plaats op het perron. Oke nog 50 minuten wachten. We kopen wat lekkers en kijken rond. Er is een klein Thais meisje bij het stalletje op het perron waar we wat kopen, later blijkt zij ook met haar moeder met dezelfde trein mee te gaan. Devinho vind ieder kindje hier geweldig, maar deze was wel heel schattig (en pittig!). Ze zoekt steeds contact en eenmaal in de trein (die er inderdaad 11:50 was) maakt ze nog meer contact.

Ik heb met Devinho afgesproken dat we het 50/50 doen. Eerst twee uur niks, dan 3 uur iPad filmpje kijken en dan nog 45 min. Genieten van het uitzicht. De twee uur vliegen voorbij want hij speelt kiekeboe met het meisje dat achter ons is gaan zitten. Hij tekent met stift smileys op zijn vingers en doet alles om haar aan het lachen te maken. Ze pakt een papiertje, laat het vallen en Devinho pakt het op, dat wordt 1000x herhaald en iedere keer moet ze harder lachen. Logisch haha welk joch is nou zo gek (en lief...) om 1000x iets op te pakken en weer terug te geven zodat zij het weer op de grond kan gooien. Haha!

Hij mag zijn iPad en gaat even rustig een filmpje kijken. Het meisje mist hem en zoekt hem steeds op. Af en toe kijken ze samen maar ze heeft het geduld nog niet, ik denk dat ze 1,5 maximaal 2 jaar is.
Ze probeert de iPad af te pakken, zijn koptelefoon van z'n hoofd te halen en de "home" button is favoriet zodat het filmpje stopt en zij weer even de aandacht van hem heeft.

Om de paar seconde komt er een verkoper voorbij met eten of drinken. Van rijst en noodles, tot hele maaltijden, pakketjes met groente, zakjes met zeevrachten, champignons, een rek met worstjes, eitjes, en een heleboel andere ondefinieerbare dingen. Het meeste aan het rekje, dit zijn zakjes met kleine snacks (dus of twee eieren of twee worstjes) kosten 10 baht. Ook verkoopt mevrouw zakjes met drinken, heel normaal overigens in Thailand om alles in plastick zakjes te gooien. Ook dit kost 10 baht maar je hebt natuurlijk geen idee wat je koopt. Zo denk ik een chocomel voor Devinho te kopen wat koffie blijkt te zijn en een oranje goedje, wat we al vaker gezien hadden is Engelse (oranje) thee met (gecondenseerde) melk en ijsklontjes. Gelukkig vind Devinho dat wel lekker.
Zo af en toe kopen we wat lekkers, zo kom je de tijd een beetje door.

De eerste 3 uur waren prima te doen, daarna even een dipje van een uur. Het uitzicht blijft mooi maar je zit best hard en na 3 uur gaat de tijd ineens een stuk langzamer. Op de helft.... Even later springt er ineens een raam, harde knal, veel gekinkel, een raam van een trein deur, tijdens het rijden. Maar goed dat Devinho van mij zijn hoofd niet uit het raam mag doen tijdens het rijden zoals de halve lokale bevolking wel doet. Gelukkig waren het voornamelijk de mensen aan de andere kant die dit deden want de glas scherven vlogen bijna naar binnen. Ik doe het ventilatie rekje snel naar beneden mocht er meer komen.
De 1,5 uur daarna gaan langzaam maar de laatste 1,5 uur geniet ik weer volop van al het moois dat te zien is. Een half uur voordat wij er uit moesten stapte het meisje uit. Ze zei uitgebreid gedag en gaf kushandjes.

Ik had uitgerekend dat we er ongeveer 17:30 zouden zijn. Op mijn telefoon kon ik zien waar we ons bevonden, al was mijn batterij bijna leeg van het foto's maken en filmen.
de trein stopt en mijn telefoon gaf 7 minuten aan. De volgende stop die even opletten of dat station Chumpon is. Ik pakte de koffers alvast en we lopen naar de deuren, die overigens ook gewoon open staan de gehele trein reis.

We zijn er! Stappen uit en gelijk krijgen we weer de bekende vraag "where are you going!?" Ik zeg Devinho welke kant hij op moet en hij weet inmiddels ook wel dat hij zulke mensen moet negeren. de afstand naar het hotel vanaf het treinstation is maar 1,1km, dat lopen we wel. Dacht ik... Helaas liepen we eerst een stukje verkeerd. Ben een vrouw en geef toe, kaart lezen is niet mijn sterkte kant. Daarna is het gelukkig alleen maar rechtdoor. We het is best lastig lopen met de koffers over de stoep waarbij er maar weinig tegels recht liggen, stoepje op en af bevorderd mijn rug ook niet echt al moet ik zeggen dag het best goed gaat vandaag!
Na een minuut of 20 lopen, onderweg een fruit sapje met wortel die niet erg in de smaak viel, het is warm, druk, je moet oren en ogen in je nek hebben qua verkeer, komen we aan bij het hotel. Nog net voor de deur een broodje uit gescoord. Dit keer met een sneetje casino, maar wel erg lekker ijs. Iedere dag is anders.
We checken in en ik informeer gelijk even waar ik kaartjes kan kopen voor de boot. Dat blijkt gewoon bij het hotel zelf te kunnen! Perfect. Ik check snel nog even op internet, op de we site van lomprayah (de boot maatschappij) zelf wat ze daar kosten en vraag daarna naar de prijs. Hetzelfde, 600 p.p. En dan krijgen we nog transfer ook vanaf het hotel, ik geloof dat we hiervoor wel 100 p.p. Moeten aftekenen bij de pier, maar dat zien we morgen wel. 18:15 zijn we boven, op onze kamer. Lege telefoon even in de lader. FaceTime! Even met papa en Noé gekletst en om 18:45 de straat opgegaan. Yesss we zitten hier weer midden in een drukke winkelstraat met heeeel veel streedfood! We kopen bij elk kraampje waar we iets lekkers zien een dingetje en delen alles. We komen zelfs churros tegen onderweg. Oké niet echt avond eten, dat geef ik toe, maar wel heeeel lekker! 20 baht per portie. En je raad het nooit! Gecondenseerde melk als dip!
We hebben nog een lekker nieuw hapje ontdekt, hoe het smaakt? Lastig uit te leggen maar het was heerlijk. Ondertussen blijven we uitkijken naar een Dotty voor Noé. Vorig jaar had zij een roze knuffel/knijp konijntje gekocht van haar eigen geld, één met witte stippen. Vanaf het moment dat ze die kwijt is was ze heel verdrietig en ze heeft het er nog steeds over. Helaas was Chiang Mai, waar we Dotty toen gekocht hadden, iets te ver weg, en dus proberen we haar nu elders in Thailand te vinden. Helaas tot nog toe zonder succes. Onderweg nog een flinke regenbui, en.... Voor het eerst voor mij (gelukkig) twee keer een rat gezien. Ik schrok me kapot en gruwel er nog steeds van nu ik het opschrijf!

We halen nog wat kleine lekkernijen bij een bakkerskraampje voor we terug lopen naar het hotel. Om 21:00 zijn we terug en schrijven we allebei ons verslag. Devinho is inmiddels klaar en ook al gedoucht. Ik ga nu ook lekker douchen, morgen eerst ontbijt hier in het hotel (dat kan er ook nog vanaf voor die €15!) en dan tussen 11:30-12:00 worden we opgehaald met een bus en vertrekken we naar de pier. 13:00 vertrekt de boot die vervolgens om 14:45 aankomt op Koh Tao. Fijne middag/avond lieve mensen!