Thailand 2015 - Dag 15 - Koh Tao

Wat een dagje vandaag!
De wekker ging om 06:00 vanmorgen maar ik was al eerder wakker. Je slaapt toch best onrustig. De bedden zijn oké maar toch echt wel een stuk harder als in Nederland, je wordt gewoon een paar keer per nacht wakker. Vanmorgen was het vooral van de jeuk. We hebben hier geen airco. Opzich prima, maar niet alleen wij vinden dat prima helaas. De muggen ook!
Gister nacht ook al lek geprikt maar nu werd ik echt helemaal gek van de jeuk. Zeker 5 op een rij op me been vlak naast elkaar. En dat ondanks dat ik me heb ingesmeerd met DEET.

Oké huiswerk doorgelezen, ingesmeerd aangekleed, action camera opgeladen mee, geld, twijfel twijfel.... Toch maar wat mee. Zou zonde zijn 1000thb kwijt te raken maar ik heb het niet kleiner dus het is dit of niets. Er is verder niet verteld of er koffie/thee/water op de boot is en of je dat dan krijgt of kan kopen enz. Dus ik neem het toch maar mee. Een hele ochtend weg zonder drinken kan natuurlijk niet.

We pakken de spullen en lopen nog even naar de 7eleven om ontbijt te halen. Dit is het enigste wat open is om 06:45. Daarna lopen we door over het strand richting Sunshine Divers. Waar ook Soenny, onze instructrice, net aan komt lopen. We gaan zitten en moeten nog wat papieren invullen. Medische dingen... Daarna vraag ik of we het duikpak al aan moeten. Mag maar hoeft niet. Op de boot is het wiebelig en best onhandig dus misschien wel beter. Dus doen we dat maar!
We pakken onze tassen en als alle instructeurs er zijn (2 voor ons, omdat er 1 een master opleiding doet en dan een discover scuba dive en bubblemaker moet meemaken) en nog 2 andere voor de andere duikers die ook mee gaan.

Vanaf sunshine gaan we met Joe, de taxi chauffeur, richting pier waar we over 3 boten heen moeten om op de juiste te komen. Best een geklim maar vooral gesleep met de gigantische tassen met vest, loodriem, maskers, flippers en bij de meeste ook nog het pak. Veiling aan boord verzamelen we op het dek en luisteren we wat naar de Engelse instructies die andere krijgen. Ondertussen genieten we van het boottochtje.
Nu ook weer was ik zelf vergeten om zeeziek tabletjes in te nemen en had Soenny gelukkig gevraagd of we dat wilde. Voor de zekerheid maar gedaan en nergens last van gehad.

Na een half uur varen kwam Soenny boven en gaf ze ons 10-15 minuten lang instructies. De boot was ondertussen aangekomen bij "the light house" baai waar de volwassen gingen duiken. Ongeveer 30-45 min in het water, Devinho moest op de boot blijven.
Alle informatie die ik het afgelopen kwartier had ontvangen was ik na de commando sprong alweer kwijt. Gelukkig zijn de instructrices dat gewend bij zo'n eerste duik en namen ze een stukje van me over.
De assistente had mijn "gopro" en zou wat filmen want ik was echt way too much bezig met wat ik zelf allemaal moest doen, waar ik op moest letten en waar ik aan moest denken. Ademhalen opzich was al een ding dus ehm, de rest was bijzaak. Eerst al-snorkelend zonder snorkel met gas in naar de baai gezwommen. Jeetje, die flippers, wat een rot dingen. Ik merk al snel dat ik hier niet voor in de wieg gelegd ben!

Eenmaal op de plek van bestemming vraagt ze of ik naar beneden wil. Poeh oke, doen we... Eerst een meter, toen weer naar boven, toen twee meter en weer naar boven. Ook omdat ik steeds vanzelf weer boven kwam. Waarschijnlijk, vertelde zij, door het vele afvallen en de overtollige huid waar lucht in zit dat mij naar de oppervlakte doet stijgen. Oke een extra loodje dan maar. Dat hielp iets maar niet veel. Uiteindelijk tot 3,9, dus bijna 4 meter diep gegaan. Daar onderwater op m'n knieën gezeten en de oefeningen gedaan. (Mondstuk met beademing uit je mond halen enz.) onder het mom van, wat nou als dit "perongeluk" gebeurd. Maar ik durfde niet het masker vol te laten lopen met water, in m'n neus, m'n keel in, ik denk dat ik onder andere daarom zo'n hekel heb aan zwemmen. Als ik ook maar iets binnen krijg via m'n neus of het nou zee of chloor water is, heb ik daarna onwijs last. Die opdracht weigerde ik dus. Oke ga dan maar genieten zei de instructrice in onderwatertaal. Dus dat heb ik dan maar gedaan. We zagen een school barracuda's voorbij komen. Zelfs de instructrices waren daarvan onder de indruk. Verder mooie gekleurde losse visjes gezien, helaas geen prachtig gekleurd koraal, genoeg koraal maar allemaal bruin, wit of groen. Niet zoals op plaatjes in prachtige kleuren. Na 12 minuten op 3,9 meter diepte vond ik het mooi geweest. Ik ging anders ademhalen en wist niet hoe lang het zou duren om naar boven te gaan en ondanks dat ik me goed kon ontspannen, koos ik voor het zekere en wilde ik naar boven.
Thumb up, en binnen no time waren we boven. Eenmaal boven gelijk weer oke en vroeg ze of ik weer wilde of dat ik terug naar de boot wilde. Ik koos er voor om lekker terug te gaan naar m'n mannetje. Ik heb het meegemaakt, vond het gaaf maar het is niet mijn ding. (Gelukkig maar he mam!)

Ik heb nog 10 minuten alleen met Devinho op de boot gezeten en toen kwam de rest ook weer terug en zijn we na een half uurtje varen in de "Japanese Garden" aangekomen. Hier mocht Devinho zijn BubbleMaker duik van maximaal 2 meter diep doen. Helaas bleek de zee uiteindelijk heel erg wild te zijn. Ze zijn eerst een kwartier wezen zwemmen naar de juiste plek en toen hebben ze even lang gedoken. Ik was in eerste instantie mee om te filmen en te kijken hoe Devinho het ervaarde maar ik was aan het overleven in de hoge golven. Kreeg veel water binnen en en de stroming was snel waardoor je er amper tegenop kon zwemmen. Ondertussen had ik in een ondieper stuk de onderkant van m'n voet open gesneden aan een stuk koraal dus dat deed ook behoorlijk pijn. Ik ben dus na 10 minuten terug gegaan naar de boot waarna zij nog een wat rustiger plekje opzochten om wat dieper te gaan. Devinho heeft de krokodil naaldvis gezien en ook kwallen en een krab.

Ik was blij toen hij ook weer veilig in de boot zat. Toen hij op dek stond zei hij direct; ik heb heel erg veel hoofdpijn. We hebben de kleding uitgetrokken en ik heb hem (ook een uur voor de duik) zijn ventolin gegeven voor wat extra zuurstof. Het leek even goed te gaan maar later werd het weer erger. Eerst een half uurtje in de hangmat gelegen en later het beneden dek maar opgezocht ivm de zon die bovenop scheen en natuurlijk niet echt bevorderlijk is.
Er zijn in principe twee oorzaken die hoofdpijn als gevolg kunnen hebben, één was het druk verschil, met een hele technische uitleg erbij maar dat was niet van toepassing op Devinho omdat hij maar 2 meter diep is gegaan. En twee was dat hij te snel heeft geademd onder water en dus veel zuurstof, maar ook stikstof heeft binnen gekregen. Dat moet je lichaam weer uit en dus duurt het even voor die hoofdpijn over is. En dat bleek. We moesten nog behoorlijk lang wachtten op de andere duikers (die bezig waren hun brevet te halen en al meerdere duiken hadden gehad of zelfs al hadden). Ondertussen maar steeds wat water gedronken, wat gelukkig gratis op de boot aanwezig was. Zo ook koffie, thee en cacao.

Na een uurtje vaarde we terug richting pier waar we rond 12:00 waren. Terug weer klimmend over 2 boten dit keer en Joe haalde ons weer op en bracht ons terug naar Sunshine. Daar moesten we even wachtten en werd Devinho zijn bubblemaker certificaat uitgereikt. Ik kreeg geen certificaat omdat ik maar 4 en geen (minimaal) 5 meter diep had gedoken, geen (minimaal) 20 maar 12 minuten aan één stuk onder water ben geweest, en één opdracht niet uitgevoerd had. Nou ja.. Prima. Wat moet ik er mee?
Haha voor mij was het een mooie ervaring. Weer iets weg te strepen van m'n bucketlist (stond er niet op maar zet ik er snel bij!).

Daarna snel terug naar het resort, alhoewel ik dat nog steeds wel erg luxe vind klinken voor dat hutje wat wij hebben, inclusief koude douche en wc zonder doortrekker...
Half 1 waren we ongeveer weer hier.
Devinho had nog steeds hoofdpijn maar het werd al iets minder dus lag hij lekker op bed en ben ik drinken en lunch gaan halen op de hoek. Lunch op bed. Ff gezellig nagepraat, een half uurtje gelegen en daarna de scooter gepakt om een stukje verder te gaan als gister.

Dat heb ik wel geweten! Onwijs stijle bergen maar zo stijl omhoog was net zo stijl weer naar beneden. Devinho lachte vrolijk; yeah het lijkt wel een achtbaan!
Ik ben niet zo snel bang maar halverwege dacht ik wel, waar ben ik aan begonnen?
Uiteindelijk bleek ook nog dat we niet richting Mango Bay gingen, waar ik graag even heen wilde, maar een hele andere kant op waren gegaan. Het uitzicht was er niet minder om. Wow! Er was een vieuwpoint na een beste klim met de scooter en daarna heel stijl te voet naar beneden, maar dat was dan ook erg mooi.
Even gezeten, wat gedronken en daarna moesten we ook weer terug. Super stijle klim omhoog! Te voet, helemaal uitgeput en bezweet boven. Nu zou die koude douche vast goddelijk aanvoelen!
Oke scooter op en terug want voor 17:00 moet hij terug zijn officieel. Gelukkig bij aankomst prima op tijd, werd netjes nagekeken en kreeg Devinho zijn paspoort terug. Shirley had me deze aanbevolen en ik had gevraagd of het veilig was.

Morgen huren we de scooter nog een dagje, ik heb Ties en Shirley aangeboden te trakteren op een ijsje smiddags omdat ze zoveel voor ons gedaan hebben. Ze hebben ook twee kindjes, die gaan gezellig mee. We brengen ook de was naar hetzelfde winkeltje. Lekker schoon in de koffer en thuis in het ergste geval alleen de was van de afgelopen 3 dagen. Pascal is thuis flink aan de opruim geweest dus dat willen we natuurlijk graag een beetje netjes houden!
Ook nog even een schildpad voor Noé kopen. Helaas is Dotty onvindbaar voor ons en dus is ze akkoord met een ander lief knuffeltje als souvenir.

Ondertussen doet de snee in mn voet steeds meer pijn. Heb hem in de bungalow wel gelijk ontsmet maar ja hoe houd je de onderkant van je voet in godsnaam schoon/vrij van vuil. Morgen maar even een goeie pleister opplakken en hopelijk krijg ik niet teveel last. Best een nare plek! Je voeten heb je toch echt nodig om op te staan en te lopend.

Wij gaan lekker slapen. Tot morgen lieve mensen!