Dag 9

Om maar even te beginnen met gisteravond. De excursie met de fietstaxi. We zaten nog geen kwartier in de fietstaxi en waren net gestopt bij een bezienswaardigheid toen het begon te druppelen. Binnen no time hoosde het en haaste we ons naar de fietsen. De fietsers hadden het kapje voor ons open gedaan. Lekker knus. Maar maar hozen ging het over in onweren en bliksemen en sommige van ons stapte uit om te schuilen bij het hokje van de entree. De bliksem zou kunnen inslaan want het werd steeds erger. Als het op het stuur slaat dan is er niet veel meer van je over, en dus iedereen eruit in de hoop dat het snel zou stoppen. Maar na een half uur en iedereen doorweekt hoosde en onweerde het nog steeds en dus is de bus gebeld en heeft die ons naar het restaurant gebracht. Ik ben de tel kwijt, maar we hebben voor de zoveelste keer patatjes, loempia's en gebakken ei gegeten. Rond 21:45 terug richting hotel waar we 22:00 aankwamen. Snel pyama's aan, tanden poetsen en de tassen zover klaar maken en rond 22:30 gingen we slapen. Omdat de excursie, waar de reisleiding weinig aan kon doen (dit was overmacht) letterlijk in het water was gevallen en zich daar toch lullig over voelde, maar wel alles moesten betalen en dus geen geld konden terug geven, hebben ze een verassing bedacht voor de volgende dag, vandaag dus. Om ons "iets" te troosten.

Vanmorgen 8:15 verttokken naar een oude tempel. De overblijfselen uit de ayutthaya periode uit de 14e en 15e eeuw. Allemaal boedhha beelden zonder hoofd. Deze zijn of gestolen en op de zwarte markt verkocht aan de amerikanen en rijke europeanen, of door de mensen uit Birma gestolen en verkocht in de oorlog door het bladgoud wat er op zat.

Daarna door gereden naar bangsai arts en craft centre. Een school waar oude ambachten nog worden geleerd. Hier zijn we 1,5 uur geweest en hebben we in een treintje rondgereden, dat wilde Devinho graag. Hierdoor wel wat minder gezien van het dorpje wat hier ook is. Die mensen wonen hier en verkopen hier hun zelfgemaakte spulletjes. Er zijn ook allemaak atteliers waar je ze aan het werk ziet. Toen de trein op het eindstation was werd Devinho gekipnapt door de buschauffeur en zijn busjongen. Ik moest echt even zoeken (al wist ik natuurlijk dat het goed zat, hij wordt enorm door hen verwend. In en uit de bus getilt enz.) Hij stond bij het water op een platformpje met een grote zak issen-chippies de vissen te voeren. Het zijn echt enorm grote vissen. (Katvissen). De zak was nog niet leeg of hij kreeg al een nieuwe zak met kleiner voer voor de wat kleinere vissen die de grote chippies niet in hun mond passen. Zo kreeg hij daarna nog 3 zakken. Na 5 zakken en een half uur vissen voeren, zien vechten en spartelen zijn we nog wat gaan drinken. Bert, een "maleer" (meneer) uit de groep had 20 baht gevonden wat Devinho kreeg voor een ijsje. Dus dat hebben we gedaan. Ik opnieuw een ijskoffie geprobeerd. Dat koop je hier voor gemiddeld 20 baht (= €0,85) op straat tot 25 baht (= €1,00) in een restaurant. Ze zetten versie koffie, doen er naar wens melk en suiker in en gooien een beker vol met ijsblokjes waarna ze de koffie erover heen gieten en er een rietje in steken. Een "small" is ongeveer een halve liter beker en dus erg veel!! Toen we wilde opstappen kreeg Devinho weer een kadootje in zijn handen gedrukt door Monique, van Tui voor jou zei ze. Een pen met een gekleid beertje erop. Toen ik hem vroeg of ik misschien iets had gemist en of hij misschien jarig was deze vakantie, moest hij lachen en zei hij stralend; nee mama, ik denk dat ze me hier gewoon allemaal heel erg lief vinden. En dat is ook zo. Hij wordt onwijs verwend, en dat verdiend hij, want op wat zeuren heel af en toe na, past hij zich super goed aan en is hij heel lief.

Weer naar de bus om 230km te reizen richting Pattaya. Onderweg nog 1 stop voor de verassing. We weten niet waar en ook niet wat, dus zijn erg benieuwd. Daar zijn we rond 2 uur-half 3 in het hotel waar we de laatste dagen zullen doorbrengen.

Inmiddels is de verassing bekend. We maken een stop bij de krokodillen!! Helemaal stoer voor Devinho!!