Dag 15 - Terug naar huis

Gisteravond hebben we gezellig met ze alle gegeten. Ook de mensen die nog in het andere hotel zaten zijn naar ons resort gekomen om daar samen wat ala carte te bestellen. Om 19:30 zaten we aan tafel en om 20:15 werd het eten opgediend. Ik was nog snel even om 19:00 naar de supermarkt gegaan omdat bleek dat de koelbox met sushi, als schrale troost en souvenir voor Pascal, niet meer bij de andere spullen in de koffer kon. Gelukkig kost een kleine trolley daar maar omgerekend maar €7,00 en voor €1,25 extra had ik er een slotje bij.
Het was voor sommige (die een uitgebreide schotel hadden, met voorgerecht erbij) nog snel eten want om 21:00 vertrok de bus richting Bangkok airport.

Om stipt 23:00 stonden we dan ook buiten op de luchthaven met alle koffers en om 23:15 waren we ingecheckt en door de douane. Tja daar sta je dan... kwart over 11 s'avonds met een supermoe, maar heeeel erg lief mannetje waarmee je nog ruim 3 uur moet wachtten tot je vertrekt.
We zijn wat gaan lopen, hebben wat gedronken en winkeltjes gekeken. TaxFree was helaas niet zo goedkoop. Ik had nog 300 baht (= €6,90) en daar kon je weinig mee, en dus heb ik maar wat potjes tijgerbalsem aangeschaft om nog als souvenir te geven.

Om 2:25 werden de deuren richting vliegtuig pas geopend en om 2:45 gingen we dan eindelijk richting opstijgbaan. Op naar een lange vlucht...
En dat was het, bijna 12 uur gevlogen. De eerste 3,5-4 uur heeft Devinho geslapen, de overige uren is hij wakker geweest. Elke 20 minuten- half uur naar het toilet, afwisselend met een spelletje op de epad, een verhaaltje of een filmpje. De laatste 4 uur kropen voorbij. Slapen lukte niet en de meneer naast me rook vreselijk rot uit ze mond waardoor ik de hele tijd met mijn rug naar hem toe zat en op 1 zij lag/zat.
Om 09:20 Nederlandse tijd landen we op schiphol. Het wachtten op de koffers duurde wat lang, zeker als je al zo moe bent (al viel het mij eigenlijk mee, ik had me voorbereid op een flinke jetlag zo met dat tijdsverschil en snachts vliegen).
Na een half uurtje stonden we bij aankomst 4 met de camera om ons nek om het welkom vast te leggen. Helaas stond er niemand. Zowel Devinho als ik keken om ons heen en zagen niemand. Telefoon erbij gepakt en ik had een berichtje van Pascal; Waar blijven jullie!? Ehhh, wij zijn er! Jullie dan? Ja, wij staan te wachtten bij aankomst 3! Dus zo elkaar tegemoet gelopen. De borden hadden het verkeerd aangegeven.

Wat was het prachtig om te zien hoe Devinho en Noé allebei straalde na een oprechte omhelzing en kus. Ze zochten elkaar steeds op, zo schattig! We zouden nog even wat gaan drinken met mama en Donald toen Devinho een brandweerauto buiten zag staan. Even kijken of Ome Marcel erin zat... Nee, geen Marcel, maar wel aardige collega's die hem uitnodigde even in de auto te komen zitten met een echte helm op. Dat sloeg Devinho niet af, en zo zat hij ipv wat te drinken met opa, oma, papa, Noé en mama in de brandweerauto. Al snel kwam Noé ook even kijken en die was er helemaal niet meer uit te slaan. Brullen toen we terug liepen naar het restaurantje.
Na de overheerlijke frappechino zijn we richting auto gaan lopen en binnen een uur waren we thuis. Devinho heeft de kadootjes aan Noé en papa gegeven. Want hij had een hele mooie ring voor Pascal gekocht met een leeuwenkop (afschuwelijk en veelste klein, maar zoooooo lief!! Ik kreeg toch ook een ring vanwege het huwelijk? Dan papa ook!). Pascal heeft een broodje gesmeerd want het was ondertussen 12:30. Daarna zijn Devinho en ik gaan slapen tot 14:30. Het wakker worden was zwaar maar ik wist dat we even door moesten zetten. Eenmaal beneden was opa Kees er dus dat was feest. Hij straalde toen hij ons zag en had helemaal taart van Landsaat en een prachtige bos bloemen meegenomen. Ons souvenirtje voor hem gegeven en daarna nog lekker samen gespeeld. Noé sliep nog dus nu had Dev hem even voor zichzelf na 2 weken zonder hem!

Savonds is Devinho gewoon 19:00 naar bed gegaan en hij sliep snel. Ik zelf om 22:00. De volgende ochtend 06:00 wakker. Die dag rustig aan gedaan om zo weer in ons ritme te komen en dat lukte heel goed. Maandag begint het gewone leventje weer. Devinho weer naar school en wij nog wat klussen in het huisje.

Het was een super leuke vakantie. We hebben zoveel moois gezien en ervaren. Een reis om nooit meer te vergeten, in ieder geval voor mij! Devinho is nog jong, maar ik hoop dat deze prachtige reis, met minder leuke reden, een mooi plekje krijgt bij hem en hij er ook zijn eigen herinneringen aan over houdt. Ik raad iedereen aan Thailand eens te bezoeken, en wij hebben het ook onwijs getroffen met de reisleiding want ook dankzij hun (Monique en Tui) was deze reis zeer geslaagd. Ik kan zeggen dat we het auto-ongeluk op deze manier heel positief en goed hebben "afgesloten". Twee dingen die we allebei zullen meedragen.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties!

Veel liefs,
Rebecca & Devinho