Thailand 2015 - Dag 9 - Kanchanaburi

Dag 9 in Thailand. De wekker ging om 07:00, want om 07:45 hadden we op het busstation afgesproken met Matthijs en Eva. Ongeveer 6 minuten rijden met de scooter, maar we moesten ons goed insmeren want ik ben gister behoorlijk verbrand helaas. Zowel op de boot als op de scooter merk je het bijna niet dat de zon schijnt en gaat het dus hard. We hebben gelijk even het hotel verlengd met 4 dagen. We konden er voor kiezen om vandaag weg te gaan en nog 2 dagen ergens anders te verblijven maar aangezien we best veel weg zijn is dat ook wel weer vermoeiend zo vaak reizen. De afstanden zijn gewoon heel groot. We hadden dan naar pattaya of ayutthaya gegaan maar of dat heel veel toevoegt voor die twee dagen als we super brak zijn, vraag ik me af, dus besluiten we hier nog te blijven tot maandag ochtend.

We moesten ook nog even snel een broodje halen voor de busrit van ongeveer 1,5 uur. Ontbijten met streedfood als noodles en worstjes is niet echt ons ding dus hebben we een aardbeien jam tosti bij de 7eleven gehaald vlakbij het busstation.
Alles zat mee. Mooi plekje in de schaduw gezocht voor de scooter en toen maar rond gaan kijken op zoek naar Nederlanders! Haha geen plaats afgesproken of herkenninsding, dus uiteindelijk zijn we gaan wachtten bij de halte voor de bus naar het Erawan national park, in de hoop dat zij dit ook zouden doen. Ondertussen was het 07:55 en heb ik ze een berichtje gestuurd: 2 minuten! Kreeg ik als reactie. Ze waren onderweg. Wij zijn ingestapt, helaas was de (stads) bus al prop vol en hadden we dus de keuze om of 1,5 uur te staan of te gaan zitten op de grond. Dat laatste hebben we gedaan. Een minuut voor vertrek kwamen Matthijs en Eva gehaast de bus in gerend.

We hebben een tijdje zitten kletsen maar op een gegeven moment was het wel klaar. Leeftijdsverschil, misschien, ik weet het ook niet. Zij zijn 20 en 21. Na een uur en drie kwartier in de bus kwamen we aan bij de ingang van het National Erawan park. Zij wilde wat gaan eten. We zijn een stukje mee gelopen maar al snel bleek dat we alleen maar achter hen aan hobbelde en dat zij niets met ons overlegde. We hebben wat lekkers gekocht, wat gedronken en zijn naar de ingang van de watervallen gelopen. de loop er naar toe was al bijna een kilometer. we konden ook met een golfkarretje voor 40 baht maar van te voren wisten we nog niet wat voor tocht ons te wachtten stond...

Bij de ingang gelukkig een soort van kluisjes. Een Ikea kast met vakken, achter een balie, waar je je spullen kon achterlaten. Dit was wel handig voor onze helmen. Verder hadden we alleen Devinho zijn rugzak met twee handdoeken, dettol ontsmettingsspray en pleisters. We kregen een nummertje, wilde betalen (maar het was gratis) en konden onze weg vervolgen.
Wow, de weg er naar toe was al wonderschoon. Midden door de jungle loop je daar tussen de lianen en meters hoge bamboe, de apen hoor je wel maar zie je niet, vele vogels en het leek de vlindertuin van Artis wel waar we doorheen liepen. Tientallen prachtige soorten vlinders van groot tot ienieminie klein!

De eerste watervalletjes, nog voor niveau één waren al prachtig. Devinho kon niet wachtten en heeft hier alvast pootje gebaden. Gezien de klim door de jungle en de niveau hoogtes, hadden we het voornemen tot niveau 3 te gaan. Daarna werd het verschil steeds groter.

we zijn verder gelopen naar niveau 1, hoogte: 500 meter. De Lai Khueng Rang. Daar heeft hij even gezwommen. De vissen die om je heen zwemmen en absoluut niet bang zijn is wel even wennen op je blote lichaam. Maar waren hier piepklein en dus deden ze ons denken aan de vele beauty salons waar je voor een paar tientjes de dode huidcelletjes van je voeten kan lagen afknagen. Dit was ook precies wat ze deden als je ook alleen maar je teen in het water deed. Brrrr ik kan daar niet goed tegen dus dat hield me eigenlijk al tegen om het water in te gaan al had ik in het hotel met goede voornemens m'n bikini aangetrokken onder me kleding.

Oké op naar niveau 2, hoogte: 600 meter. De Wang Matcha waterval. Erg mooi! Eigenlijk de mooiste van de gene die wij gezien hebben. Hier wilde Devinho wel echt even een duik nemen en heb ik ook een poging gedaan. Maar er zwommen vissen van zeker 80-90 centimeter om je heen en ook al deden ze niets, behalve aan je knabbelen, ik giebelde er van. Devinho heeft hier wel echt even gezwommen want na eerst 10 minuten op een lange boomstronk in het water te hebben gezeten (daar omheen zwemmen de meeste vissen, en ook bij de rotsen, onder de waterval zelf bijna niets!) kwamen Matthijs en Eva net aanlopen. Matthijs sprong er gelijk in en nam Devinho mee dus daar heeft hij echt even lekker in het diepe water gezwommen.

Na een half uurtje vertoeven zijn we verder gegaan, met zijn vieren tegelijk op naar niveau 3. Hoogte: 700 meter. De Pha Namtok waterval. Erg mooi ook! Even met de voetjes door het ondiepe gedeelte gelopen en daarna weer verder gegaan. Samen richting niveau 4. Hoogte: 1050 meter. De Ok Nang Phisuea. Erg mooi, net "natuurlijke" glijbanen, maar lastig om te komen en niet echt veilig om te zwemmen. Dus gelijk door naar niveau 5. Hoogte: 1550 meter. De Buea mai long waterval. Gelijk vertrokken maar aangezien hun niet achteruit keken zijn we ze halverwege kwijt geraakt. Dit was ook een flinke klim, erg stijl, super zwaar, steeds minder betegelde ondergrond, en wildgroei waar je doorheen moest. Dit was ook in één keer een klim van 500 meter en er leek geen eind aan te komen. Terwijl we er bijna waren was er een bamboe hutje waar Nederlandse mensen zaten, moeder en dochter. Man en andere dochter waren verder geklommen, zij wachtte daar. We hadden ze beneden al even gezien en kort wat gebabbeld maar nu raakte we toch echt aan de praat. We hadden namelijk geen water meer gekocht om zo min mogelijk mee te hoeven slepen. Onderweg van 0 naar 1 en van 1 naar 2 waren namelijk steeds kraampjes met water verkoop, we dachten dus dat als we dorst zouden krijgen we onderweg nog wel wat tegen zouden komen. Helaas was dit niet het geval. Zij hadden wel nog flesjes water over en gaven 1,5 flesje aan ons. Zo lief! We waren werkelijk uitgedroogd! Omdat we echt even waren bijgekomen van dat half uurtje zitten en het water besloten we in ieder geval door te lopen tot niveau 5. Dit gedaan, daar een samen een dikke high 5 gedaan. We zijn super trots op ons zelf want dit was echt wel een zware klim. Op niveau 5 voor het laatst even afgekoeld. Devinho nog even als een aapje, zonder vissen proberen aan te raken, want die kriebelen toch wel erg, langs de watervalletjes. Gelopen. Onderweg ook nog heel veel mooie vlinders en salamanders gespot. Daarna zijn we gaan aankleden en aan de afdaling begonnen die soms ook flink stijl was en evengoed af en toe nog klimmen. Maar zo'n 25 minuten later kwamen we veilig aan op niveau 1, inmiddels moest ik wel plassen. Super ranzige wc's, lang leve mijn plastuit. In plaats van wit, lichtgeel of geel bleek mijn urine bruin te zijn. Oei. Hopelijk komt dat goed met straks nog twee koude flesjes water die ik achterover ga tikken. Toen ik weer terug liep naar Devinho zat hij met Eva en Matthijs te praten. Die waren wel tot niveau 7 gegaan.

We hebben nog wat te drinken gekocht en zijn richting uitgang gelopen. Inmiddels was het 13:30 en de bus zou 12:00-14:00 en de laatste 16:00 gaan. Gezien we de hele heenweg hadden gestaan wilde we zeker niet de laatste bus terug nemen, dus die van 14:00 moest lukken. Uiteindelijk was het nog best even doorlopen. Snel de helmen opgehaald bij de bewaakte openlucht kluisjes en richting bus gelopen. Oh ja, we waren op de heenweg op de foto geweest, ik dacht, dan hebben we ook eens een normale foto van ons samen! Dus vlakbij de bus stond een kraampje met foto's. Maar niet 10 of 20, maar zeker 100. Inmiddels was het 13:57 en wilde we nu wel graag met de bus mee dus heb ik Devinho alvast naar binnen gestuurd en heb ik een snelle blik geworpen op de foto's. Helaas zag ik de foto niet dus ben ik ook snel gaan zitten. Voor 50thb een bus kaartje gekocht bij de chauffeur en de motor werd gestart. De ventilatoren werden aangezet en toen kwam er ineens een hand door het raampje met onze foto met een mooi lijstje er om heen. Snel 120 baht afgerekend door het raam en we zijn gaan rijden. Af en toe was het zo stijl dat ik betwijfelde of we niet als in een achtbaan achteruit de berg weer afgleden. De motor had het hoorbaar moeilijk en er was eigenlijk geen juiste versnelling.

Ruim 1,5 uur later, om 15:40 kwamen we weer aan op het busstation van Kanchanaburi. Matthijs en Eva waren blijkbaar de bus al uitstapt toen wij de rugzak en helmen aan het pakken waren en zagen we al, zonder dat ze gedag hadden gezegd, aan de overkant van de weg lopen. Gek want ze zochten ons wel elke keer weer op maar toch bleken ze rare normen en waarden met zich mee te dragen. Delen of overleggen, voorstellen of begroeten, nooit van gehoord. Ach, het maakte niet uit. Onze dag was te gek! "Alsof we in een sprookje waren beland" zoals Devinho zo mooi had gezegd toen we daar waren. Helemaal mee eens!

De middag afgesloten met een pizza. Dat wilde Devinho al vanaf dag 1, "hopelijk vinden we een Italiaan mama, net zoals vorig jaar in Krabi, met heerlijke pizza's en pasta's!" Dit eet hij graag. De Nederlandse mensen die we tegen waren gekomen hadden Devinho getipt met een goed restaurant om pizza en pasta te eten. In het straatje van de scooter verhuur, bij een Zwitser, getrouwd met een Thai, die een "Italiaans" restaurant had.
Daar heen gereden en al was het wat vroeg (16:30) samen een overheerlijke pizza gedeeld. Daarna nog even op zoek naar een ijsje als toetje. Ik wilde net omdraaien en toen zagen we een karretje. Helaas geen brood maar wel hoorntjes of kokosnoot. Heerlijk genoten van een hoorntje met ijs en daarna terug gereden naar het hotel.

Super gave dag! Prachtige ervaring!